Opieka nad pacjentem z ograniczeniem w poruszaniu się oraz stomią wymaga kompleksowego i holistycznego podejścia, uwzględniającego zarówno aspekty fizyczne, jak i psychologiczne. Ograniczenie mobilności wpływa na wiele obszarów życia pacjenta, takich jak codzienna aktywność, zaspokajanie podstawowych potrzeb fizjologicznych, a także poczucie niezależności i komfortu psychicznego.

Stomia, jako dodatkowe wyzwanie, wiąże się z koniecznością nauki jej pielęgnacji oraz adaptacji do nowej sytuacji życiowej, co może budzić u pacjenta lęk, frustrację lub poczucie wstydu. Celem działań pielęgniarskich jest nie tylko wsparcie pacjenta w codziennym funkcjonowaniu, ale również pomoc w zaakceptowaniu zmian, które nastąpiły w jego życiu. Właściwie zaplanowana opieka powinna obejmować zarówno profilaktykę powikłań wynikających z unieruchomienia, jak i edukację pacjenta w zakresie samodzielnej pielęgnacji stomii oraz mobilizacji do aktywności w ramach jego możliwości. Ważnym elementem opieki jest również zapewnienie pacjentowi wsparcia emocjonalnego, które pomoże mu odzyskać poczucie godności i poprawić jakość życia.